Hemelvaart

Zaterdag was de derde dag dat haar gordijnen dicht bleven. Maar dat gebeurde wel vaker. Dan kon ze de wereld ‘even’ niet meer aan, hield haar gordijnen gesloten en reageerde nergens meer op. Toen haar buurvrouw kwam melden dat de super tevergeefs had geprobeerd boodschappen af te leveren, was dat wel extreem, maar passend in dat terugtrekpatroon. De eerste jaren waarin we vrienden werden, maakte dat gesloten gedoe me onrustig, vooral toen het een keer opliep naar twee weken. In die twee weken had ik al een paar keer met de sleutel van haar huis in mijn handen gestaan, maar steeds besloten haar privacy te respecteren. Daar was ze achteraf dankbaar voor, toonde begrip voor mijn ongerustheid omdat ze alleen woont, maar liet me beloven nooit binnen een week van de sleutel gebruik te maken.

“Als ik dood lig, kun je daar toch niets meer aan doen,” zei ze heel laconiek.

Maandag vertrok ik voor een midweekje naar Vlieland maar er bleef via WhatsApp contact met haar buren. Dinsdag waren de berichten van de buren en mijn gevoel en bevindingen zo ernstig dat we het nodig vonden dit keer wel binnen een week gebruik te maken van mijn sleutel van haar huis. Een vriend wilde haar sleutel wel bij mij thuis ophalen. De buren wilden niet naar binnen zonder overleg met de politie. Ik had daar twijfels over, maar besefte steeds meer dat ik wellicht in de hoop bleef zitten. Haar buren kozen voor de juiste weg.

Nadat de politie was gebeld, ging ik even bij mijn hond zitten. Dankzij mijn vriendin heb ik eind 2018 besloten deze zwerver uit Spanje te kiezen i.p.v. een raspuppy uit ons land. Ze was stapel op Baba en hij op haar en ze werd zijn vaste oppas. Baba liet zich eerst aaien, maar toen ik hem duidelijk maakte dat er iets mis was met Miranda, liet hij een zachte extreem langgerekte grom horen.

Eigenlijk wist ik het toen al, ik werd heel zenuwachtig en wachtte vol spanning over wat er zou worden ontdekt, het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid. De politie nam alle protocollen in acht, de sleutel bleek onbruikbaar omdat haar deur van binnen gesloten was en haar sleutels nog in het slot zaten.

De politie verschafte zich uiteindelijk toegang tot haar huis via het dak van de buren.

Ze lag in onnatuurlijke houding onderaan de trap.

Wat daarna volgde moet voor de mensen in ons straatje hectisch zijn overgekomen. Steeds meer en andere wagens en busjes. Mijn vriend meldde dat toen hij naar zijn huis fietste er zeker acht mensen uit haar huis kwamen. Natuurlijk, een misdaad moest worden uitgesloten, een arts moest de doodsoorzaak vaststellen enz. enz..

De hele avond werd ik door vriend en buren op de hoogte gehouden, andere straatgenoten uitten hun ontzetting en verdriet. En natuurlijk ging iedereen zich afvragen of ze anders of eerder hadden kunnen handelen, reageren. Maar ze was nou eenmaal heel erg op zichzelf en had de laatste jaren weinig contacten meer over. En ik had haar woensdag nog gesproken en ondanks de dichte gordijnen had ze donderdag wel gereageerd op mijn nieuws van de last minute boeking naar Vlieland. Wrang was dat die appjes werden afgesloten met een korte van haar. Om 20:42 schreef ze: “Top” Dat ze naar beneden gevallen was zou wel iets te maken kunnen hebben gehad met de enorme pijn die ze de laatste maanden in haar knieën had.

Ik troostte mezelf met dat ik haar nog zo recent had gesproken, we deze maand diverse leuke momenten hadden samen, ze 7 mei nog stralend was nadat ze een middag op Baba had gepast.

Het duurde tot ver na middernacht voor een lijkwagen haar naar een mortuarium heeft gebracht.

Die nacht deed mijn hond iets wat hij nog nooit eerder heeft gedaan: hij wilde perse onder de dekens om zijn kop op mijn hart te leggen. Ik was hem er dankbaar voor. Nadat ik tot rust was gekomen, ging hij zonder morren terug naar zijn eigen plek.

Dank je wel Miranda dat je me hebt overtuigd deze lieverd als mijn viervoetige levensgezel te kiezen.

Als ik morgen terugreis naar huis, ligt er, net als de afgelopen twee dagen veel gedoe op me te wachten, want ze had geen familie meer die contact met haar wilde.

Maar vandaag is het voor Baba en mij Miranda’s hemelvaartdag.