Toen ik in de 1975 een briljant en succesvol musicus vroeg waarom hij altijd zo depressief overkwam, was het simpele antwoord: omdat de wereld een grote klotezooi is en we naar de knoppen gaan.
Veel artiesten worden geïnspireerd door de waanzin van deze wereld en blijken daarbij niet gespeend van doemdenken. In 1982 kwam Prince met het nummer 1999. Het gaat toch mis, is de boodschap van Prince, ga maar lekker hedonistisch genieten. Doe Maar scoorde in 1983 een hit met De bom. “Laat maar vallen dan, het komt er toch wel van, het geeft niet dat je rent.”
Ook in deze tijd zien veel mensen geen toekomst meer en zijn ze bezig met zoveel mogelijk genieten van het leven omdat het er toch verder niet toe doet. Hoezeer we gehecht zijn aan onze uitjes die ons de dagelijkse zorgen doen vergeten, bleek tijdens de lockdown.
Spiritueel georiënteerden pleiten voor je niet bezig houden met de wereld maar te zorgen dat je zelf heel wordt en liefdevol en hopen daarbij dat op die manier de wereld verandert. Het zal zeker bijdragen, maar eenmaal geheeld en liefdevol ontkom je niet aan het bewustzijn dat je deel bent van en verbonden met deze wereld. Eerder deze week had ik het genoegen om Tahira Amir Sultan Khan te logeren te hebben. Deze dame van Afghaans-Pakistaanse afkomst uit Singapore was aanvankelijk heel actief en succesvol als ict-er en ondernemer, maar na het overlijden van haar vader maakte ze een snelle spirituele ontwikkeling door. Ook zij gelooft in het belang van heel en liefdevol zijn, maar ze gaat daar niet hedonistisch mee om. De afgelopen jaren schreef ze een boek ‘Through the golden door’, richtte een daarnaar vernoemde prijs op voor ‘writers in truth’ en is nu bezig met het stichten van eco societies en reist daarvoor over de hele wereld. Een doener.
Gisteren staakten de medewerkers van Etos. Zo’n 10.000 drogisterij medewerkers waarvan een deel ook van Trekpleister en Kruidvat, deden dat. En daarbij benoemden ze iets wat in de hele wereld een groot probleem is geworden: de mensen op de werkvloer verdienen een habbekrats en de bazen strijken recordbedragen op.
Bedrijven zijn meer bezig hun topfunctionarissen en aandeelhouders te spekken, dan met redelijke beloning van de mensen op de werkvloer. Het wordt met uurloontjes van rond de 12 euro steeds moeilijker om hedonistisch te leven. Het is hard werken en in je vrije tijd daarvan uitrusten en je best doen om de eindjes aan elkaar te knopen.
We zijn met 8 miljard mensen op deze wereld, en daarvan maakt nog geen 1 procent de dienst uit. Vertegenwoordigers van die 1 procent streken deze week o.a. met 1500 privé vliegtuigen neer in Davos voor een bijeenkomst van het WEF. Die 1 procent blijft maar bezig met rijker worden, terwijl de rest van de wereld steeds armer wordt en ook nog eens de gevolgen ondervindt van het rücksichtslos leegzuigen van onze prachtige planeet. Van dat laatste bleken diverse leiders zich rekenschap te geven, misschien is er nog hoop.
Als die 8 miljard net zo gaan denken als die drogisterij medewerkers en de stakers bij het streekvervoer deze week, kan er echt iets veranderen.
Denk niet dat je niets kunt veranderen aan hoe de wereld thans georganiseerd is. Dat is misschien wel de ergste vorm van doemdenken. Als we massaal gaan inzien dat dit soort somberheid het gevolg is van jarenlange onderdrukking, uitbuiting, leugens, bedrog en manipulatie, is tijdelijke ontwrichting wellicht een probate game changer.
Hoe dan ook: enjoy life!
matrja's nature 