Mainstream

Er wordt nogal wat gefoeterd op de mainstream media, in kringen waar dat veel gebeurd vaak MSM genoemd. De mainstream media zouden aan de leiband lopen van regeringen en meedoen aan al het gelieg en gedraai waar onze overheid al vele jaren in uitblinkt.

Ik kan niet ontkennen dat dit soort zaken gebeuren. Zo herinner ik me een uitzending van het Nos-journaal waarin beweerd werd dat Poetin op een vraag van de Nos-verslaggevers geen antwoord had willen geven. Het bijbehorende beeld was dat van een weglopende Russische president. Ik weet niet meer waar het over ging, Poetin was in Nederland om zijn toen nog hier wonende dochter te bezoeken en de verslaggevers maakten van dat moment gebruik.

Een week of drie later gaf de cameraman van dat item blijk van gewetenswroeging. Hij postte op social media de oorspronkelijke beelden: Poetin was in een goede bui en gaf een uitgebreide reactie, het hele item bleek wel een kwartier te duren.

Dit is dus ronduit manipulatieve nieuwsvoorziening geweest en dit soort dingen gebeuren ongetwijfeld nog. Maar dat wil niet zeggen dat alle journalisten die bij de mainstream media werken niet deugen.

Daar werken ook zeer integere en goed opgeleide mensen, maar die hebben soms grote moeite om hun werk te kunnen doen. Bijvoorbeeld: informatie van de overheid krijgen, vergt niet zelden een enorm uithoudings- en doorzettingsvermogen. Zo las ik in de Volkskrant een paar weken geleden over een verzoek dat journalisten al drie (!) jaar geleden hadden gedaan over inzage in specifieke overheidsstukken. Ze waren zelfs naar de rechter gestapt die had bepaald dat de overheid die stukken ter beschikking moest stellen. maar ze hebben die tot op de dag van vandaag niet gekregen. In diezelfde editie een relaas van een columnist die graag een bepaald debat in de Tweede Kamer wilde bijwonen maar als niet-parlementair redacteur daar accreditatie voor moest aanvragen. De aanvraag werd pas gehonoreerd nadat het debat geweest was.

Het zijn rare tijden als het gaat om informatievoorziening. Fake news, feiten die worden afgedaan alsof het fake news betreft, feiten die als leugens afgedaan worden en leugens die als feiten gepresenteerd worden.

Journalistiek is nog nooit zo ingewikkeld geweest als in deze tijd.

Maar het gemanipuleer met informatie is niet van vandaag of gisteren.

Zo herinner ik als de dag van gisteren hoe ik als jonge undercoverjournalist in 1970 met een story kwam over meiden die in de prostitutie belandden na verslaafd te zijn gemaakt. Ik kwam op het spoor daarvan omdat er een poos veel hash verkocht werd met opium erin. Wat vreemd was, omdat opium duurder was dan hash.

I.p.v. dat het stuk geplaatst werd, moest ik op het bureau van de hoofdredacteur komen waar ook de toenmalige hoofdcommissaris van politie aanwezig bleek. Samen legden de heren me uit dat het artikel niet geplaatst kon worden omdat het teveel onrust zou veroorzaken. Twee jaar later kwam de Volkskrant met een artikel over wat toen meteen heroïneprostitutie heette. Betrof het in 1970 nog maar enkele meiden, twee jaar later ging het om tientallen slachtoffers. Ik kan er nog steeds boos over worden, temeer daar het niet plaatsen van het stuk voor mij heel nare gevolgen had.

Iedereen mag zich journalist noemen. Maar journalist is desondanks een serieus, moeilijk en soms gevaarlijk vak. Het eerste dat ik op de School voor de Journalistiek leerde, was dat objectieve journalistiek niet bestaat. Veel van de opleiding ging over hoe je desondanks tot zo betrouwbaar mogelijke informatie komt.

Er zijn nu veel mensen die -al dan niet onbetaald- werken voor wat meestal alternatieve of onafhankelijke media worden genoemd. Soms is hun informatie van groot belang. Maar net zo vaak wordt die informatie bijeen gegaard door mensen die nooit als journalist zijn opgeleid. Het maakt het er allemaal niet eenvoudiger op om als lezer of zelfs kijker te weten wat waar is en wat niet.

Betrouwbare, goed opgeleide journalisten zijn harder nodig dan ooit. Je vindt ze zowel bij msm als onafhankelijke media.

.