Een vriendin kwam gisteren even iets brengen en wilde tevens iets delen. Met een vers kopje thee voor haar neergezet begon ze enigszins opgewonden te vertellen over haar idee:
Als nu eens alle vrouwen in alle buurlanden van Oekraïne zich zouden verenigen en bij de grens zich opstellen en zo een statement maken. Volkomen geweldloos, maar wel duidelijk! En vooral moeders. Want je zet toch geen kind op de wereld en helpt het 18 jaar lang opgroeien om het daarna kapot te laten schieten?
Maar hoe organiseer je zoiets? vroeg ze zich af. We wisselden allerlei ideeën uit. Ik zocht online naar vrouwenorganisaties en stuurde het ene naar het andere e-mailtje met links naar haar. Haar werkgever wil helpen, ik wil helpen door een bericht en/of manifest zo breed mogelijk te delen. Ik adviseerde haar zo spoedig mogelijk een tekst op te stellen, kort maar krachtig en wellicht een uitgebreidere tekst op een website te zetten en al die organisaties en nog meer vragen het idee te steunen. En met die organisaties te overleggen of het wel zo slim is om naar de grenzen van een oorlogsgebied te gaan of dat het beter is om overal in steden manifestaties te organiseren. Of misschien lange kettingen van mensen te creëren. De eerste bescheiden manifestaties hebben afgelopen weekend al plaatsgevonden. Met die mensen contact leggen lijkt me ook heel zinnig.
En alles met gezwinde spoed! Wat te denken van a.s. zaterdag 5 maart?
We brainstormen nog even door en dan moet ze dringend naar huis. Eten koken voor haar 18-jarige zoon. Bij het weggaan zegt ze: “Ik moet donderdag ook nog naar het lange weekend vakantie met een vriendin.”
Toen ze weg was stuurde ik nog een paar mailtjes, eentje met een beginnetje voor een actietekst.
Als ik haar ’s avonds app heeft ze de mailtjes nog niet gezien. Dat ging ze morgen doen.
Morgen is nu en ik vind in de vroege ochtend een appje dat haar zoon corona heeft. Dank voor de waarschuwing, misschien hadden we elkaar beter niet gisteren bij het afscheid een lange hug kunnen geven, maar ik zie wel.
Ik zie vooral hoe het vaak gaat met mooie ideeën: het ‘gewone’ leven gaat door/voor. Tenzij je in een oorlogsgebied woont.
matrja's nature 