Stoepen

Het is weer schildertijd! Op vrijwel elke stoep bij mij in de buurt staan weer steigers. Er bestaan steigers waar je onder door kunt lopen, waarom worden die zo weinig gebruikt?

Met mijn hond is wandelen in de periferie van de binnenstad één grote slalom geworden. Steigers dwingen ons op de rijweg, dikke rijen fietsen eveneens en in de kleine straatjes doen mensen met de stoep voor hun huis alsof ze op een woonerf wonen. Bakken met planten en bloemen zetten hun stukje af, steeds meer mensen schromen er zelfs niet voor om ze zo neer te zetten dat er op de stoep helemaal geen doorgang meer mogelijk is

Hoe zou een blindengeleidehond hier nog de weg kunnen vinden? Ze zijn opgeleid om hun baas alleen door plekken te leiden die minimaal een meter breed en twee meter hoog zijn.

Al jaren geleden nam een blinde vriend liever een taxi naar mij toe dan het stukje tussen zijn en mijn woning te lopen. Voor mij is die afstand op mijn kuierlatten nog geen tien minuten, maar voor hem met zijn hond was het een complete nachtmerrie met al die versperde stoepen, fietsen op een smal stoepje op een brug, plantenbakken, vuilniszakken, steigers en wat er nog meer allemaal op stoepen wordt gezet.

Inmiddels is het als ziende ook moeilijk om met mijn hond rond alle obstakels te laveren. De hang naar groen heeft brede stoepen versmald met geveltuintjes en met leuke perkjes die soms bijgehouden worden door straatbewoners, soms een woestenij worden door gebrek aan o.a. water. Daar komen dan de vele katten nog bij en het eten en voedselverpakkingen die mensen kennelijk overal neergooien of achterlaten en een grote aantrekkingskracht hebben op mijn viervoeter.

Sinds steeds meer woningen vooral gekocht worden om studenten in te huisvesten, is bij het minste mooie weer met grote groepen op de stoep dineren en chillen gewoon geworden. Doorgaans op de hoeken, waar nog ruimte is zonder groen.

In een enkele straat waar weinig doorgaand verkeer is, wordt in de zomer een deel van de straat afgezet met rode hekken en CO1 borden en vertelt het bordje ‘Leefstraat’ wat de bewoners daar op straat doen. Dat de vele bezorgdiensten zich voor die afzettingen soms in rijen van twee opstellen mag hun pret niet drukken.

Kortom: de warme zomers en de toegenomen hoeveelheden groen hebben het gebruik van de openbare ruimte flink veranderd.

Nu in de halve stad wegen zijn veranderd in fietsstraten is misschien ook de indeling van de rest van de openbare weg aan herziening toe, vooral in de oudere, voormalige volkswijken.

Als we nou eens veel tegels langs de huizen verwijderen en daar grote groenstroken van maken die we door een looppad scheiden van de rijweg? Hoewel.. waar laat je dan de huur-, stads- en bakfietsen, hoe zorg je voor de bereikbaarheid van de huizen en zo nog het e.e.a. aan obstakels.

Misschien moeten we het maar zo laten, het heeft wel wat dat vrolijke, individuele bijna anarchistische gerommel. Ik zie rolstoelers al overal over de rijweg gaan… Dat is helaas niet veilig genoeg voor die blindengeleidehonden. Maar als iedereen zijn afval opruimt, loopt het een stuk prettiger.