Volksverhuizing

Het was die dag 27 graden. Mijn hond en ik maakten die week onze eerste echt substantiële wandeling, het was er steeds te warm voor. In het park waren de grasvelden op een enkel stukje na helemaal geel. Ik probeerde me voor te stellen  hoe het er over een week uit zou zien als er dan nog steeds geen regen was gevallen. En hoe het zou zijn als er nog twee weken geen regen zou vallen, of twee maanden.

De associatie met verdroogde gebieden elders in de wereld kon niet uitblijven. Hoe asociaal zijn we hier in  het noorden toch eigenlijk. Enerzijds hebben wij noordelingen de industrieën waar de zogenoemde ‘westerse’ landen de economische vruchten van plukken, maar die voor de grote vervuilingen op Aarde hebben gezorgd, anderzijds zijn we niet bereid om de gevolgen van onze daden te aanvaarden en een gastvrij Europa te zijn voor klimaatvluchtelingen.

Ik liet die gedachten met moeite weer los om toch nog te kunnen genieten van de wandeling.

Inmiddels is er veel regen gevallen, zijn de graslanden weer groen en is de lange, droge zomer voorbij.

Maar de gedachten van die warme dag komen steeds weer terug in mijn bewustzijn. Het is immers duidelijk dat het klimaat verandert. Wij schijnen hier het klimaat te krijgen van Bordeaux. Maar hoe wordt het dan in Bordeaux? Als de klimaatgrenzen zo’n 1000 kilometer opschuiven, hoe leefbaar wordt het dan nog in Noord-Afrika en rond de evenaar?

We zijn nog steeds een rijk land, maar de hyperinflatie slaat toe en armoede grijpt om zich heen. Nu zijn er al kinderen die niet meer kunnen douchen, zonder ontbijt naar school gaan en hun aantal neemt in hoog tempo toe.  Hoe gaan we daar mee om?

Zou het voor meer begrip zorgen voor de vaders en moeders die hier in Europa op zoek zijn naar een beter bestaan? Die vaders en moeders die proberen hun kinderen een leven te bezorgen met genoeg voedsel en veiligheid kunnen we kennelijk niet meer huisvesten.

De regering probeert grasland te verminderen ten bate van meer woningen, Parkstad Nederland moet een megacity worden volgens onze huidige leiders.

Niet alleen Nederland, maar de hele wereld ziet zich geplaatst voor gigantische opgaven. Mondiale volksverhuizingen zijn daar onderdeel van.  Door de hele geschiedenis hebben volksverhuizingen plaats gevonden. Voor deze die nog maar aan het begin lijkt te staan, zouden we meer begrip moeten kunnen opbrengen. De gedachte ‘eigen volk eerst’ is heel begrijpelijk, maar niet passend bij een land dat rijk is geworden door uitbuiting van andere landen en volken.

Wanneer gaan we nu eindelijk beseffen dat de Aarde één groot ecosysteem is en dat we allemaal energetisch met elkaar zijn verbonden?