Allergieën

Eigenaardig artikel in het wetenschapskatern van de Volkskrant van 7 juni: onder de kop “Het aantal mensen met allergieën als hooikoorts stijgt explosief. Hoe komt dat en wat heeft de wetenschap te bieden?” wordt eerst uitgebreid ingegaan op de oorzaken van die stijging en dat zijn er nogal wat.

• De westerse leefstijl met betere hygiëne: “hoe beter onze levensomstandigheden, door geïsoleerde huizen, vaccinaties en gedegen riolering, hoe meer allergieën we ontwikkelen.”

• Ernstig overgewicht

• Stress

• Door industrie vervuilde lucht en afwasmiddel in eten maken epitheel kapot, dat is het zachte weefsel dat een barrière vormt tussen het lichaam en de buitenwereld, bijvoorbeeld in je neus, slokdarm en maag.

• En volgens Monique Gorissen, kinderarts-allergoloog bij het Deventer Ziekenhuis, de vermoedelijk grootste boosdoener: wasmiddel. Specifieker: het bestanddeel alcoholetoxylaat, dat steeds meer voorkomt in wasmiddel en “het beschermende vetlaagje op de huid verwijdert. Een droge huid is waardoor de meeste allergieën ontstaan. Het immuunsysteem, dat zich net onder de huid bevindt, ligt dan open en bloot.”

• Klimaatverandering. Door de stijgende temperaturen bloeien planten eerder, langer en intenser, waardoor er meer pollen in de lucht komen.

Tot zover is het artikel een gedegen analyse met veel verwijzingen naar wetenschappelijke onderzoeken. Maar dan switcht het artikel. In plaats van te zoeken naar aanpak van de oorzaken, gaat de rest van het artikel over de zoektocht naar medicijnen om het leven met allergieën draaglijk te maken. Het is symptomatisch voor de tijd waarin we leven. We doen liever aan symptoombestrijding dan aan het wegnemen van oorzaken.

Het gevolg is dat we met zijn allen steeds meer vergiftigd raken. In plaats van te zoeken naar manieren om die vergiftigingen te stoppen, laten we ons lichaam ‘wennen ’aan steeds meer belasting door onze collectieve levensstijl. Of het nu gaat om lucht- en watervervuiling, straling, verkeerd voedsel, wasmiddelen of wat dan ook, het merendeel van de mensen laat het kennelijk gelaten over zich heen komen i.p.v. er actie tegen te ondernemen of hun (consumenten)gedrag aan te passen. En als we er zo ziek van zijn geworden dat we bij de dokter belanden, verlangen we een medicijn tegen de symptomen. In de zgn. alternatieve geneeskunde gaan behandelingen grotendeels over ontgiften, maar ook dat lijkt de opmars van de symptoom bestrijdende ‘moderne geneeskunde’ niet te stuiten.

We gedragen ons als de kikkers die in een pan water op het vuur worden gezet, langzaam wennen aan de stijgende warmte en blijven zitten tot ze gekookt zijn. Even daargelaten dat dit verhaal over kikkers volgens wetenschappers een fabeltje is, blijft het een mooie parabel. De Aarde als één grote pan waarin we langzaam maar zeker allemaal doodgaan aan onze eigen vervuiling. En met ons vele andere levensvormen.

Ik las een poosje terug een interview met filosoof Lisa Doeland, schrijfster van het boek Apocalypsofie, die stelt dat het idee van een armageddon of apocalyps zoals die in menige science fiction rampenfilm wordt verbeeld, niet strookt met wat er werkelijk aan de hand is. De werkelijkheid is dat ons uitsterven langzaam maar zeker gaat, stelde ze als een soort variant op die pan met kikkers.

Ze raadt ons aan te leren uitsterven.

Ik vrees dat ze gelijk heeft maar hoop op een uiterst snelle bewustzijns(r)evolutie.